Uzay ilk konuşmayı öğrendiğinde (sanırım 1 sene önce filan) aramızda şöyle bir diyalog geçmişti.
Baba- Ne yaptınız oğlum bugün okulda (Kreşte)
Uzay- Seviştik, debelendik
Baba- Hmmmm, evet?!?!?!
Baba- Biz o işlerle anca lisede filan haşır neşir olmaya başlamıştık şimdiki nesil hızlı olmalı!!!
Uzay- ???
Olay tabii ki sonradan ortaya çıkıyor. Beyni teyp gibi kayıt yapan oğlumuz araba dinlediğimiz Bulutsuzluk Özlemi albümlerinden bilumum kelimeleri ezberliyormuş kerata. Bir keresinde de haritaya bakıyoruz Elif ile nereden gidicez karar vermeye çalışıyoruz, arkadan bir ses geliyor, “sola dönün ordan” diye. Tabii biz gene şok.
Çocuklar bizi taklit etmeye başladığı zaman bizde ne tür hareketler yaptığımızın ve nasıl konuştuğumuzun gerçekten farkına varıyoruz. Böyle komik anların da yaşanması doğal oluyor tabii.